Παρά το ότι υπάρχει εδώ και πάνω από δύο αιώνες, ο καφές από ραδίκια έχει κερδίσει δημοτικότητα μόνο τα τελευταία χρόνια. Πώς και γιατί όμως ένα φυτό κατέληξε στον καφέ μας; Όλα φαίνεται να έχουν τη ρίζα τους στην παγκόσμια ιστορία, στην παράδοση και σε δύσκολες πολιτικά και οικονομικά εποχές.
Ο συγκεκριμένος καφές είναι ένα ρόφημα που γίνεται από τις ρίζες των ραδικιών, οι οποίες ψήνονται, αλέθονται και δίνουν έναν εναλλακτικό ζεστό ποτό που θυμίζει καφέ. Είναι δημοφιλής σε όσους προσπαθούν να μειώσουν την πρόσληψη καφεΐνης και κάποιες μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να έχει και πολλά οφέλη για την υγεία, όπως μείωση των φλεγμονών, του σακχάρου αλλά και βελτιωμένη λειτουργία του πεπτικού. Το ραδίκι με την επιστημονική ονομασία Cichorium intybus L. (Κιχώριο το Εντετμημένον) φυτρώνει στις εύκρατες χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής αλλά και στη χώρα μας όπου ονομάζεται και πίκρα, πικραλίδα, πικρομάρουλο, πικροράδικο, παπαδουλιά, κιχώρι κ.ά.. Είναι το κοινό ραδίκι σε άγρια κατάσταση. Είναι βότανο γνωστό από την αρχαιότητα και αναφέρεται σε συγγράμματα της εποχής των Φαραώ. Ο Διοσκουρίδης σημειώνει τις διουρητικές του ιδιότητες και το πικρό ραδίκι, αναφέρεται σε πάπυρο που χρονολογείται από το 4000 π.Χ..
Η ρίζα του ραδικιού είναι το κύριο συστατικό αυτού του υποκατάστατου καφέ. Περιέχει πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, λίγο λίπος, βιταμίνη C, κάλιο, φώσφορο και φυλλικό οξύ. Είναι επίσης μια καλή πηγή ινουλίνης, ενός τύπου πρεβιοτικής ίνας που έχει συσχετιστεί με αυξημένη απώλεια βάρους και βελτιωμένη υγεία των εντέρων, καθώς και μαγγάνιο και βιταμίνη Β6, δύο θρεπτικά συστατικά που συμβάλουν στην υγεία του εγκεφάλου. Φυσικά, οι ποσότητες αυτών των θρεπτικών συστατικών στον συγκεκριμένο εναλλακτικό καφέ είναι αρκετά μικρές επειδή χρησιμοποιείται μόνο λίγη ποσότητα ρίζας για την παρασκευή του. Η γεύση του ροφήματος είναι παρόμοια με τον καφέ, έχει ελαφρύτερο και πιο όξινο σώμα, που περιγράφεται από κάποιους ως ελαφρώς ξυλώδες, με νότες ξηρών καρπών, ή πικρής σοκολάτας. Πίνετε είτε μόνο του είτε σε μείγμα με κανονικό καφέ.
Αν και η ιστορία του καφέ ραδικιών δεν είναι απολύτως σαφής, πιστεύεται ότι προέκυψε στη δεκαετία του 1800 στη Γαλλία κατά τη διάρκεια μιας μαζικής έλλειψης καφέ. Απελπισμένοι και ψάχνοντας ένα παρόμοιο υποκατάστατο, οι άνθρωποι άρχισαν να ανακατεύουν τις ρίζες των ραδικιών για να φτιάξουν τον καφέ τους. Χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, έγινε επίσης δημοφιλής στη Νέα Ορλεάνη, όταν η πόλη γνώρισε έλλειψη καφέ μετά τον αποκλεισμό του λιμανιού της από τα ναυτικά συνδικάτα. Σήμερα, ο συγκεκριμένος καφές μπορεί να βρεθεί και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου και χρησιμοποιείται συχνά ως εναλλακτική μη-καφεϊνούχα λύση για τον κανονικό καφέ.
Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι η ρίζα των ραδικιών μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία του εντέρου και να μειώσει τη δυσκοιλιότητα. Περιέχει επίσης ινουλίνη, η οποία μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη ευεργετικών βακτηριδίων στο έντερο, να μειώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη και τη γλυκόζη του αίματος. Επιπλέον, μερικές μελέτες σε ζώα έχουν βρει ότι η ρίζα του ραδικιού μπορεί να περιορίσει αρκετούς δείκτες φλεγμονής. Καθώς η υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης έχει συνδεθεί με πολλές ανεπιθύμητες παρενέργειες, ο καφές αυτός επειδή δεν περιέχει καφεΐνη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματικό υποκατάστατο. Συνιστάται προσοχή στην κατανάλωση σε περίπτωση αλλεργίας και καλύτερα να αποφεύγεται από τις έγκυες γυναίκες.
Πηγή: itrofi.gr