Παρέμβαση στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE) στην ενότητα: «Η ακροδεξιά ιδεολογία και οι προκλήσεις για τη Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρώπη» πραγματοποίησε ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, υπογραμμίζοντας πως «χρειάζεται περισσότερη ειλικρίνεια και λιγότερη υποκρισία από όλους μας».
Ο πρώην πρωθυπουργός σημείωσε ότι για να περιοριστεί η επιρροή της ακροδεξιάς «χρειάζονται πολιτικές και ιδεολογικές ρήξεις με το πυρήνα των ιδεών της», επισημαίνοντας ακόμη πως «χρειάζονται κοινωνικές πολιτικές μείωσης των ανισοτήτων, κοινωνική δικαιοσύνη και ασφάλεια».
-Advertisment-
«Ποιες πολιτικές οδήγησαν στον κοινωνικό αποκλεισμό εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες, κάνοντας τους ευάλωτους στην ακροδεξιά ρητορική»
Ακολούθως ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «όσα σεμινάρια και να κάνεις κατά της ρητορικής βίας, όταν είσαι ο ίδιος φορέας του εθνικισμού και του μίσους, όταν αποκαλείς τους γείτονές σου καρκίνωμα, τότε δε πρόκειται να λύσουμε κανένα πρόβλημα. Ούτε στο Ναγκόρνο Καραμπαχ, ούτε στο Κόσοβο, ούτε στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Ούτε φυσικά στις ευρωπαϊκές κοινωνίες».
Ακόμη, ο Αλέξης Τσίπρας επισήμανε ότι «το μίσος, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, βρήκαν ξανά έδαφος να εξαπλωθούν στην ευρωπαϊκή ήπειρο 70 και πλέον χρόνια μετά την ήττα του φασισμού» και διερωτήθηκε για το «ποιος ευθύνεται όμως για αυτή την εξέλιξη; Ποιος έκανε mainstream τον ακραίο ρατσιστικό λόγο; Ποιοι προσπάθησαν να αναθεωρήσουν την ιστορία και να εφεύρουν τη θεωρία των δύο άκρων; Ποια μιντιακά συστήματα ξέπλυναν την ακροδεξιά ρητορική, ακόμη και τους νεοναζί; Ποιες πολιτικές οδήγησαν στον κοινωνικό αποκλεισμό εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες, κάνοντας τους ευάλωτους στην ακροδεξιά ρητορική; Ποιες κυβερνήσεις στοχοποίησαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες;».
Αναλυτικά η τοποθέτησή του:
-Advertisment-
«Τα τελευταία 15 χρόνια, μετά την οικονομική κρίση του 2008, ζούμε σε ένα κόσμο ταραγμένο.
Με παράλληλες και αλλεπάλληλες κρίσεις.
Σε αυτό το ασταθές περιβάλλον το μίσος, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, βρήκαν ξανά έδαφος να εξαπλωθούν στην ευρωπαϊκή ήπειρο 70 και πλέον χρόνια μετά την ήττα του φασισμού.
Ποιος ευθύνεται όμως για αυτή την εξέλιξη;
Ποιος έκανε mainstream τον ακραίο ρατσιστικό λόγο;
Ποιοι προσπάθησαν να αναθεωρήσουν την ιστορία και να εφεύρουν τη θεωρία των δύο άκρων;
Ποια μιντιακά συστήματα ξέπλυναν τον ακροδεξιά ρητορική, ακόμη και τους νεοναζί;
Ποιες πολιτικές οδήγησαν στον κοινωνικό αποκλεισμό εκατομμύρια ευρωπαίους πολίτες, κάνοντας τους ευάλωτους στην ακροδεξιά ρητορική;
Ποιες κυβερνήσεις στοχοποίησαν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες;
Στην Ελλάδα, το 2015, περάσαμε τη πιο σκληρή οικονομική κρίση.
Χάσαμε το 25 % του ΑΕΠ μας.
Είχαμε 28% ανεργία.
1,2 εκατομμύρια πρόσφυγες να διασχίζουν τη χώρα.
Και τους νεοναζί, τρίτο κόμμα στο κοινοβούλιο.
Καταφέραμε όμως να βγάλουμε τη χώρα από τη κρίση και να περιορίσουμε την ακροδεξιά.
Γιατί τολμήσαμε να συγκρουστούμε με τις ιδέες και τις πολιτικές της της ακροδεξιάς.
Γιατί προστατεύσαμε τους πιο ευάλωτους πολίτες
Γιατί αντί να φωνάζουμε ότι μόνη λύση στο προσφυγικό είναι οι θάνατοι στη θάλασσα και οι απωθήσεις, προστατέψαμε την ανθρώπινη ζωή.
Γιατί δώσαμε δικαίωμα σε χιλιάδες παιδιά μεταναστών που ζούσαν στην Ελλάδα να αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα.
Γιατί σταθήκαμε απέναντι στην βία κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα επιλογής φύλου και θεσμοθετώντας σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια.
Γιατί δεν φοβηθήκαμε να συγκρουστούμε μετωπικά με τον εθνικισμό, λύνοντας το Μακεδονικό και δίνοντας ξανά ευρωπαϊκή προοπτική στα Δυτικά Βαλκάνια.
Μπορεί αυτές οι επιλογές στο τέλος να είχαν πολιτικό κόστος.
Αλλά το 2019 οι νεοναζί έμειναν εκτός Βουλής.
Δυστυχώς όμως σήμερα έχουμε ξανά όχι ένα, αλλά τρία ακραία δεξιά κόμματα στο κοινοβούλιο.
Για να περιορίσουμε λοιπόν, την επιρροή της ακροδεξιάς, χρειάζονται πολιτικές και ιδεολογικές ρήξεις με το πυρήνα των ιδεών της.
Με το ρατσισμό και τον εθνικισμό.
Χρειάζονται κοινωνικές πολιτικές μείωσης των ανισοτήτων, κοινωνική δικαιοσύνη και ασφάλεια.
Και χρειάζεται περισσότερη ειλικρίνεια και λιγότερη υποκρισία από όλους μας.
Γιατί όσα σεμινάρια και να κάνεις κατά της ρητορικής βίας, όταν είσαι ο ίδιος φορέας του εθνικισμού και του μίσους, όταν αποκαλείς τους γείτονές σου καρκίνωμα, τότε δε πρόκειται να λύσουμε κανένα πρόβλημα.
Ούτε στο Ναγκόρνο Καραμπαχ, ούτε στο Κόσοβο, ούτε στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.
Ούτε φυσικά στις ευρωπαϊκές κοινωνίες».
Πηγή in.gr