Με ρωτούσε προχθές ένα φίλος, γιατί η Λαμία δεν έχει αγορά τοπικών βιολογικών προϊόντων. Το θέμα δεν είναι «εκ του περισσού», όπως ίσως περνάει από το μυαλό των περισσοτέρων. Είναι ζήτημα ουσίας και αφορά στην τόνωση της τοπικής αγροτικής παραγωγής. Αρκετές πόλεις σε όλη τη χώρα έχουν τέτοιες αγορές βιολογικών προϊόντων. Η Λαμία όμως όχι. Ενώ πρέπει να θυμίσω ότι πριν ακριβώς δέκα πέντε χρόνια, 4.10.2008, είχαμε κάνει στη Λαμία την Πανελλήνια Γιορτή Οικολογικής Γεωργίας με μεγάλη επιτυχία και με πολλές υποσχέσεις. [http://protovoulia-ecogeorgias.blogspot.com/…/15_07.html]
Είναι κατανοητό ότι οι βιοκαλλιεργητές παράγουν, εκ των πραγμάτων, μικρές ποσότητες προϊόντων και βρίσκονται διαρκώς εκτός των εμπορικών κυκλωμάτων. Με αποτέλεσμα να μην μπορούν τα προϊόντα τους να φτάσουν στις υπεραγορές της Αθήνας∙ και να μην μπορούν φυσικά να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τους εμπόρους και τις αλυσίδες. Δεν τους μένει άλλος τρόπος να προωθήσουν τα προϊόντα τους, παρά απευθείας στους καταναλωτές∙ και μόνο έτσι θα μπορέσουν να παράγουν ή να συνεχίσουν να παράγουν.
Έχω ξαναπεί: είναι καλές οι συμμετοχές στις διεθνείς εκθέσεις του Μιλάνου, του Μονάχου και όλων των πρωτευουσών της Ευρώπης. Όμως αυτές οι συμμετοχές αφορούν ένα πολύ μικρό αριθμό μεγάλων παραγωγών εξαγώγιμων προϊόντων. Και το σημαντικό, οι καταναλωτές στη Λαμία αγοράζουν βιολογικά προϊόντα κυρίως εισαγόμενα από μακρινές χώρες, όπως η Κίνα και οι χώρες της Ν Αμερικής. Τα καταστήματα κυρίως διαθέτουν συσκευασμένα βιολογικά τρόφιμα, από τα οποία τα περισσότερα είναι εισαγωγής και τα οποία καλύπτονται μόνο μέσω ηλεκτρονικής πιστοποίησης.
Η κοιλάδα του Σπερχειού μπορεί να χαρακτηριστεί ως ζώνη βιολογικής γεωργίας και ποιοτικών προϊόντων διατροφής, γιατί έχει τις προϋποθέσεις. Αυτό θα βοηθήσει ώστε και τα νερά του Μαλιακού κόλπου να διατηρούνται καθαρά, και να αποφεύγεται η ρύπανση από τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα της εντατικής καλλιέργειας.
-Advertisment-
Να επισημάνω όμως ότι και αυτό είναι ένα ακόμα δείγμα για το πώς κινούνται τα πράγματα στο Δήμο μας. Αναδεικνύεται το μέγεθος της αδιαφορίας σε ό,τι αφορά την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Τοπικής Οικονομίας και το πόσο «ράθυμες» είναι οι συμπεριφορές απέναντι στους μικρούς αγρότες της περιοχής. Η λαϊκή αγορά βιολογικών προϊόντων, εκτός των πλεονεκτημάτων από την κατανάλωση βιολογικών τροφίμων, είναι και ζήτημα στήριξης ενός πολύτιμου παραγωγικού τομέα, της μικρής παραγωγής, πράγμα που αφορά -και για λόγους εγγύτητας- κατ’ εξοχήν την αυτοδιοίκηση, τον Δήμο και την Περιφέρεια. Το «δεν έχουμε αρμοδιότητα» είναι υπεκφυγή.
Το ζήτημα είναι πώς διατάσσουν, οργανώνουν, τις υπηρεσίες του Δήμου και τη δράση τους, τι μεθοδολογίες ακολουθούν, τι οδικούς χάρτες και σχέδια φτιάχνουν και στο τέλος πώς διεκδικούν, αν διεκδικούν, για να υπάρξουν κάποιες λύσεις στα αδιέξοδα των μικρών παραγωγών.
Στέφανος Σταμέλλος